کتاب موهبت روان درمانگری

نامه‌ای سرگشاده به نسل جدید روان درمانگران و بیمارانشان نوشتهٔ اروین د. یالوم و ترجمهٔ سپیده حبیب است و نشر قطره آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب هنر درمان
دکتر اروین یالوم، استاد روانپزشکی دانشگاه استنفورد، پنجاه سال و اندی است که به طور مداوم در عین طبابت و تدریس، می‌خوانَد و می‌نویسد. این استاد و نویسندهٔ برجسته را پیش‌کسوتان روان‌پزشکی به درسنامه‌های معتبرش در زمینهٔ گروه‌درمانی و نیز درسنامهٔ روان‌درمانی اگزیستانسیال می‌شناسند و جوان‌ترها به رمان‌های آموزشی (از جمله وقتی نیچه گریست) و داستان‌های روان‌درمانی‌اش که در سراسر جهان و به زبان‌های گوناگون مخاطبان زیادی یافته است.

او در درسنامه‌های تخصصی، عطش خود به قصه‌گویی را با داستان‌های بالینی‌کوتاهی از موارد بیماری فرو می‌نشاند و به گفتهٔ خودش از اصطلاحات تخصصی‌گیج‌کننده بیزار است، زیرا میان دانشجو و درک حقیقی فاصله می‌اندازد. در قصه‌گویی هم اصول نظری علم موردعلاقه‌اش را در لفافهٔ داستانی جذاب و خواندنی می‌پیچد، بی‌آنکه ارزش علمی کار خدشه‌دار شود.

هنر درمان (۲۰۰۲) که چکیدهٔ تجربهٔ بالینی منحصربه‌فردش در زمینهٔ روان‌درمانی اگزیستانسیال و گروه‌درمانی است، اما چیز دیگری است. مخاطبان آن، همان‌طور که از عنوان فرعی کتاب برمی‌آید، روان‌درمانگران نسل جدید و نیز بیمارانشان هستند. پس مخاطب عادی و متخصص را باهم فرامی‌خواند؛ قصه نمی‌گوید که سرگرمتـان کند؛ درس زندگی، درمانگری و ارتباط می‌دهد، ولی با کلامی چنان جذاب که در غیر روان‌درمانگران و غیر بیماران هم وسوسهٔ قدم نهادن به دنیای بیمار درمانگر را پدید می‌آورد. کتابْ حاصل دانش عمیق، سال‌ها کار بالینی، استعداد، ذکاوت و طنازی نویسندهٔ آن است. داستان زندگی دکتر یالوم را اینکه چه شدکه پزشک شد، چرا روانپزشکی را برگزید و در میان شاخه‌های مختلف این رشته، چرا رویکرد اگزیستانسیال را در کار بالینی انتخاب کرد، چطور نویسنده شد و چگونه از درسنامه و نثرهای تخصصی به داستان‌نویسی روی آورد می‌توانید به‌طور مفصل در ضمیمه‌های آغازین و پایانی رمان وقتی نیچه گریست مطالعه کنید. همان‌طور که در کتاب حاضر خواهید خواند، عشق وسواس‌گونهٔ یالوم به روان‌درمانی موجب شده رویکردهای درمانی متنوعی را تجربه‌کند؛ از مکاتب مختلف روان‌شناسی خوشه بچیند، بی‌آنکه به دام تعصب خشک بیفتد؛ با صراحت تمام، خود و دیگران را نقد کند؛ بارها و به شیوه‌های گوناگون درمان بپردازد؛ و همه و همه تنها به این دلیل که به بصیرتی هیجانی در درک انسان نایل آید و برای هر بیمار، درمان خاص او را ابداع کند.

هدف نویسنده از نگارش این کتاب، همان‌طور که خود می‌گوید، پرهیز از فرقه‌گرایی و رواج تکثرگرایی در درمان است، نه چیز دیگر. همین‌که شما را به اندیشه وادارد و خلاقیتتان را برانگیزد، به نتیجه‌ای که می‌خواسته رسیده است.

یالوم نگران آیندهٔ روانپزشکی و روان‌درمانی است و به همین دلیل هنر درمان را نوشته است. با پیشرفت برق‌آسای دانش روانپزشکی در چند دههٔ اخیر، کسی نمی‌تواند منکر ارزش یافته‌های جدید و لزوم به‌کارگیری آن‌ها باشد