از دیدگاه روانشناسی عقیده بر این است که اعتیاد به مواد مخدر به‌گونه‌ای غیرمستقیم واکنش و پاسخی است مخرب در مقابل کنش‌های غیرقابل‌تحمل بیرونی و درونی که بدان وسیله فرد سعی می‌کند آلام و مشکلات درونی خود، مانند اضطراب، افسردگی و محرومیت ها را کاهش داده و یا تسکین بخشد که درواقع انتخاب شیوه‌ای است ناسالم به‌منظور فرار از واقعیت های موجود. اعتیاد به مواد مخدر یک بیماری قابل درمان است، اما در درمان اعتیاد آگاهی و شناخت بیمار و خانواده نسبت به ویژگی های و خصوصیات اعتیاد و درمانش لازم و ضروری است. لازم است هم بیمار و هم خانواده اش بدانند که اعتیاد بیماری مزمن است و بهبودی نیازمند صبر و بردباری آنها می باشد. برای درمان اعتیاد یک زمان مشخص وجود ندارد. پیشینه اعتیاد، میزان مصرف، ویژگی های شخصیتی و خانوادگی، نوع ماده مصرفی، بیماری های همراه با اعتیاد، میزان حمایت، استفاده از درمان های داروئی و غیرداروئی و عوامل دیگری در طول مدت بهبودی و ترک اعتیاد تاثیر گذار هستند و البته گاهی حتی بیمار برای درمان روش مناسب را انتخاب نمی نماید که این موضوع نیز باعث به تاخیر افتادن درمان اعتیاد می شود.